معنی و تفسیر غزل 177 حافظ: نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
غزل 177 حافظ با مصرع «نه هر که چهره برافروخت دلبری داند» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ برافروختن چهره را دلیل بر دلبری و آینه ساختن را باعث...
معنی و تفسیر غزل 148 حافظ: یارم چو قدح به دست گیرد
غزل 148 حافظ با مصرع «یارم چو قدح به دست گیرد» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که از توصیفات و تصویرسازی بدون ایهام بهره می‌گیرد. حافظ قدح در دست...
معنی و تفسیر غزل 149 حافظ: دلم جز مهر مه رویان طریقی بر نمی‌گیرد
غزل 149 حافظ با مصرع «دلم جز مهر مه رویان طریقی بر نمی‌گیرد» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که شاعر در ابتدا دل خویش را پند ناپذیر معرفی می‌کند،...
معنی و تفسیر غزل 150 حافظ: ساقی ار باده از این دست به جام اندازد
غزل 150 حافظ با مصرع «ساقی ار باده از این دست به جام اندازد» آغاز می‌شود. این غزل دلالت بر اندرزگویی به شاه منصور دارد، چراکه این مرد دلیر جمع اضداد بود و...
معنی و تفسیر غزل 151 حافظ: دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد
غزل 151 حافظ با مصرع «دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد» آغاز می‌شود. در این غزل حافظ نشان می‌دهد که شاعر هنگام سفر به هند، متوجه خطر مسافرت شده و...
معنی و تفسیر غزل 152 حافظ: در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
غزل 152 حافظ با مصرع «در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که به مفاهیمی همچون عقل، عشق، ازل و آفرینش اشاره دارد. حافظ در...