معنی و تفسیر غزل 474 حافظ: هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی
غزل 474 حافظ با مصرع «هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ به محبوب می‌گوید من مشتاق و آرزومند تو هستم و...
معنی و تفسیر غزل 475 حافظ: گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی
غزل 475 حافظ با مصرع «گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که شاعر می‌گوید مرادی دارید که رسیدن به آن را محال می‌دانید، ولی...
معنی و تفسیر غزل 476 حافظ: نسیم صبح سعادت بدان نشان که تو دانی
غزل 476 حافظ با مصرع «نسیم صبح سعادت بدان نشان که تو دانی» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ به باد صبا که در شعر فارسی نماد پیک عاشقان است،...
معنی و تفسیر غزل 477 حافظ: دو یار زیرک و از باده کهن دومنی
غزل 477 حافظ با مصرع «دو یار زیرک و از باده کهن دومنی» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که شاعر می‌گوید من خواهان دو همنشین هشیار، دو من شراب کهنه،...
معنی و تفسیر غزل 478 حافظ: نوش کن جام شراب یک منی
غزل 478 حافظ با مصرع «نوش کن جام شراب یک منی» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ می‌گوید یک من جام شراب را بنوش تا به وسیله آن از دل خودت درخت...
معنی و تفسیر غزل 479 حافظ: صبح است و ژاله می‌چکد از ابر بهمنی
غزل 479 حافظ با مصرع «صبح است و ژاله می‌چکد از ابر بهمنی» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ برای مقابله با ریا و غرور نوشیدن شراب را توصیه...