معنی و تفسیر غزل 381 حافظ: گر چه ما بندگان پادشهیم
غزل 381 حافظ با مصرع «گر چه ما بندگان پادشهیم» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ با وجود داشتن ایهامات و کنایات فراوان در درونش، مخاطب را با...
معنی و تفسیر غزل 380 حافظ: بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم
غزل 380 حافظ با مصرع «بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری حافظ بخشی از افکار و عقاید خود را بیان می‌کند که همواره بر آنها تأکید...
معنی و تفسیر غزل 379 حافظ: سرم خوش است و به بانگ بلند می‌گویم
غزل 379 حافظ با مصرع «سرم خوش است و به بانگ بلند می‌گویم» آغاز می‌شود. در این غزل حافظ می‌گوید از آنچه دارید راضی هستید و خداوند را شکر می‌گویید. تنها آرزویتان...
معنی و تفسیر غزل 378 حافظ: ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم
غزل 378 حافظ با مصرع «ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ درباره خصوصیات اخلاقی خود و رندان می‌گوید ما بدگویی...
معنی و تفسیر غزل 377 حافظ: ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم
غزل 377 حافظ با مصرع «ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ که دلتنگ دیدار یار است، می‌گوید شبی دست دعا بر آستان...
معنی و تفسیر غزل 376 حافظ: دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم
غزل 376 حافظ با مصرع «دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ این شعر را در فصل بهار سروده و به یارانش می‌گوید...