غزل شمارهٔ ۲۷۲ – حداء الحادی صباحا بهواکم فاتینا
حداء الحادی صباحا بهواکم فاتینا صدنا عنکم ظباء حسدونا فابینا و تلاقینا ملاحا فی فناکم خفرات فتعاشقنا بغنج فسبونا و سبینا عذل العاذل یوما عن هواکم ناصحیا ان...
غزل شمارهٔ ۲۷۱ – تعالوا کلنا ذا الیوم سکری
تعالوا کلنا ذا الیوم سکری باقداح تخامرنا و تتری سقانا ربنا کاسا دهاقا فشکرا ثم شکرا ثم شکرا تعالوا ان هذا یوم عید تجلی فیه ما ترجون جهرا طوارق زرننا و اللیل...
غزل شمارهٔ ۲۶۳ – به شکرخنده اگر می‌ببرد جان مرا
به شکرخنده اگر می‌ببرد جان مرا متع الله فوادی بحبیبی ابدا جانم آن لحظه بخندد که وی‌اش قبض کند انما یوم اجزای اذا اسکرها مغز هر ذره چو از روزن او مست شود سبحت...
غزل شمارهٔ ۲۶۴ – لی حبیب حبه یشوی الحشا
لی حبیب حبه یشوی الحشا لو یشا یمشی علی عینی مشا روز آن باشد که روزیم او بود ای خوشا آن روز و روزی ای خوشا آن چه باشد کو کند کان نیست خوش قد رضینا یفعل الله ما...
غزل شمارهٔ ۲۶۵ – راحٌ بِفیها وَ الرَّوحُ فیها
راحٌ بِفیها وَ الرَّوحُ فیها کَم أشتَهیها قُم فَاْسقِنیها این راز یارست این ناز یارست آواز یارست قم فاسقنیها أدرَکتُ ثاری قَبَّلتُ جاری فَاْزدادَ ناری قم...
غزل شمارهٔ ۲۶۶ – هَیَّج نومی و نفی ریح علی الغور هفا
هَیَّج نومی و نفی ریح علی الغور هفا اذکرنی و امضه طیب زمان سلفا یا رشا الحاظه صیرن روحی هدفا یا قمرا الفاظه اورثن قلبی شرفا شوقَنی ذوقَنی ادرِکنی اضحِکنی...