غزل شمارهٔ ۲۶۷ – قد اشرقت الدنیا من نور حمیانا
قد اشرقت الدنیا من نور حمیانا البدر غدا ساقی و الکأس ثریانا الصبوه ایمانی و الخلوه بستانی و المشجر ندمانی و الورد محیانا من کان له عشق فالمجلس مثواه من کان له...
غزل شمارهٔ ۲۶۸ – فدیتک یا ذا الوحی آیاته تتری
فدیتک یا ذا الوحی آیاته تتری تفسرها سرا و تکنی به جهرا و انشرت امواتا و احییتهم بها فدیتک ما ادریک بالامر ما ادری فعادوا سکاری فی صفاتک کلهم و ما طعموا ثما و...
غزل شمارهٔ ۲۶۹ – تعالوا بنا نصفوا نخلی التدللا
تعالوا بنا نصفوا نخلی التدللا و من لحظکم نجلی الفؤاد من الجلا نعود الی صفو الرحیق بمجلس تدور بنا الکاسات تتلو علی الولا رحیقا رقیقا صافیا متلالئا فنخلوا بها...
غزل شمارهٔ ۲۷۰ – افدی قمرا لاح علینا و تلالا
افدی قمرا لاح علینا و تلالا ما احسنه رب تبارک و تعالی قد حل بروحی فتضاعفت حیاه و الیوم نای عنی عزا و جلالا ادعوه سرارا و انادیه جهارا ان ابدلنی الصبوه طیفا و...
غزل شمارهٔ ۲۶۱ – هان ای طبیب عاشقان سودایی‌یی دیدی چو ما؟
هان ای طبیب عاشقان سودایی‌یی دیدی چو ما؟ یا صاحبی اننی مستهلک لو لاکما ای یوسف صد انجمن یعقوب دیده‌ستی چو من؟ اصفر خدی من جوی و ابیض عینی من بکا از چشم یعقوب...
غزل شمارهٔ ۲۶۲ – فیما تری فیما تری یا من یری و لا یری
فیما تری فیما تری یا من یری و لا یری العیش فی اکنافنا و الموت فی ارکاننا ان تدننا طوبی لنا ان تحفنا یا ویلنا یا نور ضؤ ناظرا یا خاطرا مخاطرا ندعوک ربا حاضرا من...