معنی و تفسیر غزل 397 حافظ: ز در درآ و شبستان ما منور کن
غزل 397 حافظ با مصرع «ز در درآ و شبستان ما منور کن» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ می‌گوید به محفل ما که بدون تو تاریک و سیاه است، بیا و با...
معنی و تفسیر غزل 396 حافظ: صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن
غزل 396 حافظ با مصرع «صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن» آغاز می‌شود. این غزل را می‌توان حاصل افکار دوران شباب حافظ دانست یعنی آن را با مطالعه غزل‌های شعرای با...
معنی و تفسیر غزل 395 حافظ: گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن
غزل 395 حافظ با مصرع «گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ پس از مبالغه در تعریف از خوبی و لطف محبوب در بیت ششم از...
معنی و تفسیر غزل 394 حافظ: ای روی ماه منظر تو نوبهار حسن
غزل 394 حافظ با مصرع «ای روی ماه منظر تو نوبهار حسن» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که شاعر معشوق جوان خویش را مخاطب قرار داده و می‌گوید صورت همچون...
معنی و تفسیر غزل 494 حافظ: ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی
غزل 494 حافظ با مصرع «ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که شاعر می‌گوید ای دل من، اگر از فرورفتگی چانه یار بیرون...
معنی و تفسیر غزل 495 حافظ: می خواه و گل افشان کن از دهر چه میجویی
غزل 495 حافظ با مصرع «می خواه و گل افشان کن از دهر چه میجویی» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که حافظ در این غزل به دلداری شاه شجاع...