غزل شمارهٔ ۱۷۹۰ – دلدار من در باغ دی می‌گشت و می‌گفت ای چمن
دلدار من در باغ دی می‌گشت و می‌گفت ای چمن صد حور خوش داری ولی بنگر یکی داری چو من گفتم صلای ماجرا ما را نمی‌پرسی چرا گفتا که پرسش‌های ما بیرون ز گوش است و دهن...
غزل شمارهٔ ۱۷۷۷ – انا فتحنا بابکم لا تهجروا اصحابکم
انا فتحنا بابکم لا تهجروا اصحابکم لا تیئسوا من غابکم لا تدنسوا اثوابکم الحمد لله الذی من علینا بالثنا فی ظل دین مسند لا تغلقوا ابوابکم یا اولیا لا تحزنوا...
غزل شمارهٔ ۱۷۷۸ – رحت انا من بینکم غبت کذا من عینکم
رحت انا من بینکم غبت کذا من عینکم لا تغفلوا عن حینکم لا تهدموا دارینکم اخواننا اخواننا ان الزمان خاننا لا تنسؤا هجراننا لا تهدموا دارینکم قد فاتنا اعمارنا و...
غزل شمارهٔ ۱۷۷۹ – اتیناکم اتیناکم فحیونا نحییکم
اتیناکم اتیناکم فحیونا نحییکم و لو لاکم و لقیاکم لما کنا بودایکم دخلنا دارکم سکری فشکرا ربنا شکرا ذکرتم عهدنا ذکرا و نادانا منادیکم خرجنا من قری الوادی دخلنا...
غزل شمارهٔ ۱۷۸۰ – اقبل الساقی علینا حاملا کاس المدام
اقبل الساقی علینا حاملا کاس المدام فاشربوا من کاس خلد و اترکوا کل الطعام اشبعوا من غیر اکل و اسمعوا من غیر اذن و انطقوا من غیر حرف و اسکتوا تم الکلام ایها...
غزل شمارهٔ ۱۷۸۱ – قد رجعنا قد رجعنا جائیا من طورکم
قد رجعنا قد رجعنا جائیا من طورکم انظرونا انظرونا نقتبس من نورکم کل من یرجو وجودا یغتنم من جودکم کل من ارداه عسر نال من میسورکم لیس یشقی بالرزایا من یکن محفوظکم...