غزل شمارهٔ ۱۶۹۵ – پیش چنین جمال جان بخش چون نمیرم
پیش چنین جمال جان بخش چون نمیرم دیوانه چون نگردم زنجیر چون نگیرم چون باده تو خوردم من محو چون نگردم تو چون میی من آبم تو شهد و من چو شیرم بگشا دهان خود را آن...
غزل شمارهٔ ۱۶۹۳ – من پاکباز عشقم تخم غرض نکارم
من پاکباز عشقم تخم غرض نکارم پشت و پناه فقرم پشت طمع نخارم نی بند خلق باشم نی از کسی تراشم مرغ گشاده پایم برگ قفس ندارم من ابر آب دارم چرخ گهرنثارم بر تشنگان...
غزل شماره ۱۳۷۵ باز آمدم چون عیدِ نو، تا قفلِ زندان بشکنم
باز آمدم چون عیدِ نو، تا قفلِ زندان بشکنم وین چرخِ مردمْ‌خوار را چنگال و دندان بشکنم هفت‌اخترِ بی‌آب را، کین خاکیان را می‌خورند هم آب بر آتش زنم، هم بادهاشان...
غزل شماره ۱۳۷۴ ای عاشقان ای عاشقان من خاک را گوهر کنم
ای عاشقان ای عاشقان من خاک را گوهر کنم وی مطربان ای مطربان دف شما پر زر کنم ای تشنگان ای تشنگان امروز سقایی کنم وین خاکدان خشک را جنت کنم کوثر کنم ای بی‌کسان...
غزل شماره ۱۳۷۳ هان ای طبیب عاشقان دستی فروکش بر برم
هان ای طبیب عاشقان دستی فروکش بر برم تا بخت و رخت و تخت خود بر عرش و کرسی بر برم بر گردن و بر دست من بربند آن زنجیر را افسون مخوان ز افسون تو هر روز دیوانه ترم...
غزل شماره ۱۳۷۲ این بار من یک بارگی در عاشقی پیچیده‌ام
این بار من یک بارگی در عاشقی پیچیده‌ام این بار من یک بارگی از عافیت ببریده‌ام دل را ز خود برکنده‌ام با چیز دیگر زنده‌ام عقل و دل و اندیشه را از بیخ و بن...